Yneke Kootstra: ‘Het is wit en het viert altijd feest’

Deel dit artikel:

yneke kootstra het is wit en het viert altijd feest

 

Wat hebben appeltaart, champignonsoep en quiche met elkaar gemeen? En Irish coffee en heel veel soorten ijs? Denk aan het ingrediënt waarmee ook soep zachter wordt van smaak en elke saus lichter van kleur. En waarmee de aardbeien van Wimbledon zo beroemd werden.

Het antwoord is natuurlijk: room! In al haar soorten en smaken; van slagroom tot zure room.  Maar room heeft ook een slecht reputatie. Een toefje of lepel room bevat relatief veel calorieën en zit vol met het verkeerde verzadigde vet. En alle bovenstaande gerechten kunnen best zonder room. Stel je maakt een gezond en slank courgettesoepje? Dan ‘verpest’ je het toch met room?

Dat toefje slagroom is niet de boosdoener

Ondanks de huidige trend van koolhydraatarme diëten waarin je ruimschoots vet mag nuttigen, blijft de gemiddelde Nederlander het toefje slagroom op de appeltaart weigeren als ze op de lijn letten. Op het terras na het fietsen maak ik het regelmatig mee. Heel gek. Natuurlijk kun je beter een volkorenbroodje oude kaas pakken na een lange rit. Maar als je een keer voor de appeltaart gaat dan is dat toefje slagroom niet de boosdoener. Met 300 kcal is appeltaart al een flinke caloriebom. Dan voegt een toefje slagroom uit de spuitbus maar 30 kcal toe. (Oké, mijn toef voegt 60 kcal toe)

Een scheutje room voor een kerstwaardig voorgerecht

De appeltaart wordt namelijk pas echt feestelijk met een toef slagroom. De knapperig harde korst, de rinse appel, de zoete rozijnen, ze worden nog lekkerder met het romig zoete van de slagroom. En van dat slanke courgettesoepje maak je met een scheutje room een kerstwaardig voorgerecht. De smaak van courgette wordt opgehaald en het mondgevoel romiger.

Het is niet iedere dag feest. Gelukkig niet. Ik hoef ook niet iedere dag room door de saus of slagroom op mijn vla. Maar als er wel een goede reden is om wat te vieren, zal ik de slagroom niet laten staan. De appeltaart trouwens ook niet…